يك صفحه تخته ي سوراخ سوراخي دارد كه انسان به همان سوراخ ها حرف مي زند و دو اسباب است كه به گوش گذاشته مي شنوند.
از اينجا با ميرزا محمد مليجك و آقا محمد نايب سرايدار صحبت شد. مثل اين است كه در حضور حرف مي زنند.
مليجك كوچك را خواستيم با او حرف زديم، به عينه گويا مليجك پيش ماست. خيلي چيز غريبي ست و ما تا به حال اين اسباب را نديده بوديم.
يادداشت هاي روزانه ناصرالدين شاه / ١٣٠٠ - ١٣٠٣ قمري / به كوشش پرويز بديعي
- Posted using BlogPress from my iPhone