سالها زنده می مونه و نه غرق میشه، نه حتی ترسی از غرق شدن داره. اگه ملوانا و خدمه ش بهش برسن که دیگه ممکنه حتی صد ساال عمر کنه و بیشتر. اما کشتی برای به آب انداختنه. وقتی تو آب نیست، موضوعیت نداره، دلیل وجودش زیر سواله. کشتی برای اینه که دریاهای جدید پیدا کنه، به ساحل های جدید برسه. مبنای وجودیش اینه که متوقف نشه، به دل موج بزنه، به دل طوفان. سر از آبهای ناشناخته دربیاره. ساحل براش فقط برای تجدید قواست. فقط برای استراحت. اصل زندگی کشتی وسط دریاست. مقصد کشتی مسیر میان ساحل هاست.
آدما مث کشتی ان. برخی یادشون رفته که اصن کارکردشون چیه. تو یه ساحل سالهاست پهلو گرفتن و از ترس غرق شدن تکون نمی خورن، خیلیا که اصن به آب انداخته نمیشن، اما به جاش سالم و سرحالن. حتی یه بارم خیس نشدن. یه عده اوضاعشون بهتره. تو یه دریاچه ای حوضی برا خودشون می رن و می آن. و عده کمی هم کشتی کشتی ان. کشتی های واقعی.