وقتی که گیسوانت را به دست باد می‏دادی

در تمام این سال‏ها

که تو برای خودت
زندگی می‏کردی
می‏رفتی سر کار
می‏رفتی شهربازی
می‏رفتی سینما
دل می‏بستی
دل‏ می‏کندی

می‏خوابیدی
خواب می‏دیدی
در تمام این سال‏ها

من ...

عاشقت بودم

همین گوشه کنارها

تماشایت می‏کردم

صندلی پشتی‏ات در سالن سینما

آن وقت که سر بر شانه‏ای فیلم تماشا می‏کردی

به تماشایت روی ترن هوایی

وقتی که جیغ می‏کشیدی و فریاد می‏زدی

کنار مزارع طلایی گندم
وقتی که گیسوانت را به دست باد می‏دادی

کنار کیوسک تلفن روبروی خانه‏ات

و به تماشای قدم‏های آرامت

وقتی به سر کار می‏رفتی

در تمام این سال‏ها

بی آن‏که بدانی
بی‏ آن‏که حتی نامم را شنیده باشی

تماشایت می‏کردم

و این نامه هم حتی

هرگز به دست تو نخواهد رسید

و تو هیچ‏گاه نخواهی دانست
که کسی
این‏گونه بی‏صدا و آرام

عاشقت بوده است

خرداد نود