سعادت آباد محله ای طبقه متوسطی در تهران است که اکثر ساکنان آن را نسل جدید و جوان های هم دوره ما تشکیل می دهند. دکتر مهندس های جوان لنگ در هوا بین مدرنیته شتابان و اصالت طبع خفته. از اسمش هم که پیداست، سعادت آباد. جایی که از سعادت سرشار است.
فیلم هم کنایه به همین طبقه و به همین نام دارد. همه حرفش این است که در تولید سعادت آباد مدرن مان کمی زیادی تازانده ایم. آدم های موبایل باز و سربه هوا که یگانه دوست واقعیشان، تلفن همراهشان است، خیانت های کوچک تحت اعتبار حریم خصوصی، سرعت زیاد، عجله های بی مورد، دروغ های کشکی، حرص زدن های گه، شادی های الکی، پزهای عالی و دلهای خالی، اولویت بندی های احمقانه به نام پیشرفت، و در نهایت آدم هایی که در اواسط دهه سوم زندگیشان ایستاده اند و خودشان را که تکان می دهند، هیچی ندارند.
