شدهایم یک مشت آدم مسخ شده
و به خبرهایی که هر کدامشان
یک جوری فاجعه اند
عادت کرده ایم
تو گویی
در حصر خانگی بزرگی
گرفتار شدهایم
و حساب روزهایش
از دستمان در رفته است
خبرها را می خوانیم
سری به افسوس تکان میدهیم
و لالایی شبانهمان
صدای شبکه های تلویزیونیست
که با کنترل از راه دور
بالا پایین می کنیم
و همان جا
جلوی تلویزیون، خوابمان میبرد
28 آبان نود
