وختی حقی داریم که متصور شدیم پامال شده و وختی فک می کنیم صاحب حق الناسی بودیم که کسی نادیده ش گرفته احساس خوب و آرامش بخشیه که بگیم مثلن خدایا نزار از گلوش بره پایین. حس شیرین انتقام توشه. سخته که ازش بگذری. بگی بیخیال من گذشتم. بعد با خودت فک می کنی اگه دیگرانم در مورد حقایی که تو پامال کردی تو زندگیت همینجور سفت وایساده باشن و قرار باشه وایسن، چقدر دنیای سختی میشه. چقدر دوس داری اونا هم میگذشتن. که میگفتن بیخیالش حالا انقدا هم آدم بدی نبود. وختی به این فک می کنی توام میگذری. حالا مهم نیست چقدر واقعا حق داشتی. مهم اون مقداریه که به خودت حق میدی و ازش عبور می کنی و میگی بیخیال. آرامشی که توش هست از اون سفت وایسادنه بیشتره.