تبریز

در خانه مشروطه

تو را دیدم

گوشه حیاط

روی نیمکت

با انگشت کوچک

گوشه لبت را میخاراندی

لاک صورتی زده بودی

و بهار

از چرخهای توپ جنگی

میچکید

تبریز

بهار نود و چهار