کافه هنر

دود از سیگارها بلند می‌شد. 

در کافه هنر که یک وقتی نامش هشت‌ونیم بود. مشتری‌های بیست و چند ساله سر میزهایشان، خاطرات بیست و چند سالگی ما را می‌خوردند. 

ما برای شهر اخمو خنده‌ای چیدیم.