لباس‏های زمستانی‏ات را فراموش نکن

من هرگز نمی‏خواستم از عشق برجی بیافرینم، مه آلود و غمناک با پنجره‏های مسدود و تاریک

دوست داشتن را چون ساده‏ترین جامه‏ی کامل عید کودکان می‏شناختم

هلیا !!

تو زیستن در لحظه‏ها را بیاموز
و از جمیع فرداها پیکر کینه‏توز بطالت را میافرین

مرگ سخن دیگریست

مرگ سخن تازه‏ایست

و من دیگر با تو از نهایت‏، سخن نخواهم گفت

که چه سوگوارانه است تمام پایان‏ها

رجعتی باید هلیای من

رجعتی دیگر باید

به حریم مهربانی گل‏های نرم ابریشم

به رنگ روشن پرهای مرغ دریایی

به باد صبح

که بیدار می‏کند

چه نرم، چه مهربان، چه دوست

رجعتی باید هلیای من !

به شادمانی پر شکوه اشیا

لباس‏های زمستانی‏ات را فراموش نکن

(نادر ابراهیمی، بار دیگر شهری که دوست می‏داشتم، نشر روزبهان)