یه اسمایی واقعا قشنگن، ینی اینقد قشنگن و اینقدر سبقه تاریخی و ادبی زیبایی دارن که آدم اگه فرزندی داشته باشه حال می کنه این اسمو روش بزاره. فقط تنها مشکلشون اینه که یه نفری رو می شناسی که اسمش همینه. بعد طرف اینقدر احمق و نفهم و جوگیر و ایناس که هر وخ این اسمو می شنوی یاد اون یارو می افتی. بعد خود به خود این اسم برات مترادف می شه با حماقت. مثلن آرش و فرهاد و اشکان و چندین اسم دیگه برا من مترادف شدن با سطحی از حماقت که حتی نمی تونم به این اسامی فکر کنم چه برسه بزارمشون رو پسرم. بعله خلاصه این مسئله ای بود که در این صبح اول هفته به ذهن بنده رسیده بود.